De ander en zijn spiegel voor jou

We zijn dezer dagen veel op onszelf aangewezen en hebben daardoor veel tijd om te reflecteren en na te denken. Velen van jullie vinden dat echter maar oncomfortabel en confronterend en gaan dit liever uit de weg door veel te gaan sporten en alsmaar bezig te blijven met schoonmaken, contact zoeken met mensen online en wegduiken in oude gewoonten. Echter kan het bijna niet anders dan dat velen van jullie nu tegen bepaalde dingen aanlopen die eerder nog door ratrace van het leven vermeden konden worden of simpelweg niet zichtbaar waren. Misschien loop je nu tegen dingen in je relatie aan of kom je erachter dat je heel slecht alleen kunt zijn of verveling ondraaglijk vindt. De vraag is, hoe ga je met die realisaties om? Of nog liever: hoe zou je met die realisaties om willen gaan? Ervaar je ze als ongemakkelijk en wil je ze liever vermijden en negeren of ben je bereid ze te aanvaarden als spiegel en hier iets mee te doen? Dit is natuurlijk je eigen keus waarin geen goed of fout is maar het is wel goed om je bewust te zijn van welke keus je hierin maakt en of dat in lijn is met de keuze die je ook graag zou willen maken.

Ik ben zelf vooral tegen mijn oude patronen van afhankelijkheid gelopen. Vanuit mijn ervaringen heb ik een lichte mate van verlatingsangst ontwikkeld. Ik merkte dat ik de ander wilde controleren en dat ik het onbewuste idee had dat er aandacht voor mij moest zijn. Was dit niet zo, voelde ik mij waardeloos. Hierin stelde ik mij dus heel afhankelijk op van de buitenwereld. Mijn geluk was gebonden aan voorwaarden en aan wat een ander mij zou kunnen geven. Ik denk dat dit iets is wat veel vrouwen herkennen. Er zijn heel veel vrouwen om mij heen die ik ken die ook worstelen met hun gevoel van eigenwaarde en daarmee ook met zelfliefde. Velen keren ook naar buiten, naar een partner of verliefdheid of zoeken aandacht op een andere manier. Als de ander hier dan niet op ingaan of zich benauwd voelen en een duwtje geven, voelen we ons afgewezen en gekwetst. Maar wat er eigenlijk gebeurd is dat we een spiegel voorkrijgen. Er wordt ons door middel van deze spiegel een signaal gegeven dat we naar iets op zoek zijn bij een ander, terwijl we dat in onszelf al kunnen vinden. Diep van binnen zit een leegte in de buik van veel vrouwen die opgevuld wil worden. Het zoeken naar die opvulling in de buitenwereld resulteert alleen maar in teleurstelling en wat wij voelen als bevestiging van die 'waardeloosheid'. 

Toen ik hier tegen aan liep, had ik de keus om me af te schermen van de gekwetstheid en gevoelens die ik had. Ik koos er echter voor om het niet te doen. Ik liet ze toe waarna ik de situatie later beter in perspectief kon zetten. Ik kon nu zien wat er wérkelijk gebeurd was en wat er eigenlijk áltijd gebeurd wanneer wij als mens ergens door geraakt worden. Al die tijd ging het helemaal niet om wat er gezegd of gedaan werd door anderen, maar het ging om mij en om wat het in mij raakte. Wat ik hiermee bedoel is dat de reactie die ik had, vanuit mijn eigen persoonlijkheid getriggerd werd. In mij zat er iets waardoor ik gekwetst raakte en wat deze gevoelens naar boven haalde. Wanneer ik me dus niet meer zo wil voelen, zal er iets in mij moeten veranderen. En dát is de kern waar het om zou moeten draaien, niet om wat de ander allemaal wel niet doet of zegt of hoe de ander zou moeten veranderen. We kunnen voor van alles naar de ander wijzen maar die zal niet veranderen, niet zolang jij zelf niet veranderd. Wanneer jij van binnen oude patronen en angsten gaat oplossen en die meer los gaat laten, zul je merken dat je anders gaat reageren op dingen. Hierdoor zul je ook andere dingen in het contact met mensen ervaren.

In het geval van deze situatie mocht ik leren dat voor waardering en liefde niet afhankelijk ben van anderen. We hebben allemaal een kern van liefde in ons. Als kind waren we nog puur, luisterden we naar onze behoeften en drukte we ons uit zonder ons druk te maken over wat anderen zouden vinden. Steeds meer leerden we via onze ouders en de maatschappij dat mensen boos konden worden als we bepaalde dingen deden en dat we afkeuring konden krijgen voor ons gedrag of onze uitingen. Hierdoor zijn we onszelf steeds meer gaan vormen naar wat er van ons verwacht wordt. Zo zijn we gaan geloven dat we afhankelijk zijn van anderen voor die goedkeuring en dat we die alleen kunnen krijgen als we ons zo gedragen als de ander van ons verwacht. Dit patroon heeft in velen een indruk achtergelaten van angst voor afwijzing en van afhankelijkheid. Dit patroon houdt het gevoel van waardeloosheid in stand en kan alleen doorbroken worden als wij leren om naar binnen te keren en onze eigen bron van liefde en waardering te zijn. 

Wanneer jij dus weer merkt dat die angst, die waardeloosheid of die afhankelijkheid geraakt wordt, is dat een signaal dat je nu de keus hebt om naar binnen te keren in plaats van naar buiten. Waar heb je behoefte aan en hoe kun je dat jezelf geven? Stel je eens voor dat je je eigen liefdevolle partner of ouder bent, dat je jezelf met die liefde behandeld, omarmt. Kun je dat voelen? Kijk eens naar jezelf met zachtheid en jij zult gaan voelen hoe mooi je eigenlijk bent. Je zult meer en meer gaan voelen dat wat je nodig hebt, allemaal binnen in je in zit. Je hebt niemand anders nodig. Tuurlijk is het fijn als er anderen voor je zijn, maar je bent niet afhankelijk van ze. Je bent je eigen mooie persoon en je verdient het om net zo voor jezelf te zorgen als je wenst dat anderen dat voor je zouden doen.

Veel liefs!