Jij bent precies wat je nodig hebt

Nog geen week geleden heb ik mijn laatste afsluitende therapie-sessie met mijn psycholoog gehad. Meer dan 7,5 jaar lang heb ik elke 2 weken gesprekken gehad met een psycholoog. Ik weet nog goed hoe ik binnenkwam de eerste sessie. Bang, onzeker, als een klein meisje. Klein, gebroken, alsof ik de grote mensenwereld niet aan zou kunnen. Aan de buitenkant was ik wel ouder geworden en gegroeid, maar van binnen voelde ik mij nog net dat kleine meisje van vroeger. Alle pijnlijke herinneringen en emoties stop ik weg; overtuigd dat ik niet in staat zal zijn om ze aan te kunnen. Extreem bang om overspoeld te worden als ik ze toe zou laten, stop ik ze weg met als gevolg dat ik er soms helemaal niet meer bij kan. Dit geldt niet alleen voor de negatieve emoties, maar ook de positieve emoties kan ik minder goed voelen. Mijn leven is vlak, niets lijkt een significante impact op mij te hebben. Het voelt alsof ik niet écht leef, maar gewoon door het leven glij. Niets doet er écht toe, ik doe er niet écht toe. 

Door de sessies heen heb ik geleerd dat ik niet meer dat kleine meisje van toen ben. Ik ben volwassen geworden en ik ben sterker geworden. Door de jaren heen dat ik therapie had, heb ik mijzelf beter leren kennen. Of zoals ik het liever zeg: ik heb mijzelf gevonden. Ik weet nu beter wie ik ben en wat ik wil. En naarmate ik leerde met mijn emoties om te gaan, leerde ik ook dat ik nu sterk genoeg ben om de pijnlijke herinneringen en emoties te kunnen verdragen. In heftige sessies heb ik ze naar boven kunnen laten komen waardoor ik mocht ervaren dat ik ze inderdaad aankan. Dat ik er niet onder bedolven word. Leuk is het nog steeds niet, maar wel heel erg helend. Ik weet dat het nodig was om er doorheen te gaan. Het helpt hierbij zo erg om te weten dat ik nu sterker ben, dat ik ook mijzelf kan troosten. Toendertijd was er niemand om me te steunen of te helpen, maar nu wel. En ik ben nu ook in staat om mijzelf te troosten. Iedereen heeft zo zijn kleinere, zwakkere kant in zich, die eens in de zoveel tijd geraakt kan worden door een opmerking die iemand maakt of een bepaalde gebeurtenis die je raakt. Vaak schiet je dan in een bepaalde gekwetste-kind modus. Dat is hoe ik me vaak heb gevoeld. Het voelde alsof ik het nooit goed kon doen en ik voelde me erg snel afgewezen. Het kwam ook vaak voor dat ik me dan hulpeloos, alleen, zwak voelde met het idee dat niemand echt om me geeft. Wat ik toen nodig had was een volwassen iemand die voor me opkwam, me vasthield, me de liefde gaf waar ik zo naar verlangde. Toendertijd was die persoon er niet in mijn leven. Maar nu wel! Ze zijn er in mijn omgeving, maar ik heb alles wat ik nodig heb ook in mijzelf gevonden! 

Wanneer ik me weer zo klein voel, probeer ik mijn gekwetste kind in de situatie te zien waar het zich toen zo hulpeloos heeft gevoeld. Waar ben ik? Hoe ziet de ruimte eruit? Wat zie/ hoor ik? Hoe voel ik me? Ik neem even de tijd om echt even terug te gaan naar dat moment. Dat is heel erg pijnlijk en moeilijk maar het kan me wel heel erg helpen. Dan bevries ik even het beeld en stap zelf, als gezonde volwassene het beeld in. Wat heeft mijn innerlijke kind op dit moment nodig? Wat zou ik tegen haar zeggen? Wat zou ik kunnen doen om te helpen of haar te beschermen? Dit probeer ik dan in mijn gedachten tegen haar te zeggen, maar het liefst schrijf ik het op. Ik geef haar de liefde die ze nodig heeft en ik bescherm haar tegen onredelijke opmerkingen van belangrijke personen om haar heen bijvoorbeeld. Op deze manier kan ik mijn eigen gekwetste kind troosten waardoor ik een stukje van mijzelf kan helen. Dit vergt wel wat oefening maar het helpt zo erg! Want jij kan het beste aanvoelen wat je nodig hebt!  Jij bent alles wat je nodig hebt! Jij hebt de kracht om jezelf te helen. 

We voelen ons allemaal wel eens klein, hulpeloos of zwak. En dat geeft helemaal niks. Luister maar goed naar wat je op dat moment eigenlijk écht nodig hebt. En weet dat alles wat je nodig heb, je allang bezit! 

• Jij bent alles wat je nodig hebt!