Rennen, vliegen, hobbelen, en.. leven?

Heb jij wel eens het idee dat je het zo druk hebt, dat het leven eigenlijk als een roesje aan je voorbij gaat? Je leeft in je agenda. Deze weken voelde zo voor mij. Ik wil graag met jullie delen hoe dat was en hoe ik daar nu tegen aan kijk.

Soms is het zo makkelijk om te vergeten wat echt belangrijk is. De afgelopen dagen heb ik door het leven geracet. Ik heb geen moment stil gestaan bij wat ik deed en wat ik voelde of dacht. Ik deed gewoon. En voor even is dat goed te doen en vol te houden. Maar altijd als ik dit soort periodes heb, komt er een moment waarop het genoeg is. Ik merk aan alles dat dit niet werkt voor mij. Ja ik hou van een druk leventje en lekker bezig zijn. Maar dit moet niet te gek worden. Balans noemen ze dat geloof ik.

Voor mij is het nog steeds af en toe zoeken naar balans. De ene periode ben ik mega druk en heb ik voor mijzelf geen tijd en als ik dan een rustigere periode heb, merk ik dat ik juist op zoek ga naar activiteit. Dat is nogal tegenstrijdig. Maar ik zal het nu even hebben over mijn afgelopen periode. Mijn agenda stond bom en bom vol, ik had geen moment rust. Ik durfde mijn agenda niet eens open te doen omdat al die afspraken me duizelde. Mijn sportschema was ook binnen no time van 2x per week naar 5 a 6 keer per week gegaan. Mijn lichaam heeft dat al eerder aan gekund dus waarom nu ook niet, dacht ik. 

Ik besloot gewoon van dag tot dag te leven, niet te veel na te denken en gewoon maar van afspraak naar afspraak te gaan. En dat werkte op zich goed. Maar ik sliep voor geen meter. De afspraken waren te veel om te onthouden maar toch probeerde ik in mijn hoofd een soort van overzicht te houden, tevergeefs. Het lukte niet waardoor ik 's nachts nog uren lag te malen. En wanneer het ochtend was, begon ik aan mijn dag vol afspraken en reizen van hot naar her. Ik merkte aan mijzelf dat dit heel veel stress opleverde en dat ik dit eigenlijk helemaal niet fijn vond. Maar ik kon toch niet zomaar al die afspraken afzeggen? En daarnaast merkte ik ook dat ik het lastig vond om om te gaan met het vele sporten. Het ging allemaal wel, maar het werd weer een heel groot deel van mijn leven en het beheerste mijn gedachten heel veel. Dat is niet de bedoeling. Dit was voor mij een alarmbel die af ging. Ik wilde niet weer die obsessie met sporten krijgen. Maar zelf aan de bel trekken durfde ik ook niet. Wat zouden ze van me denken? Zouden ze me zwak vinden? Het zou een beetje voelen als falen. Diep van binnen wist ik wel wat ik moest doen, ik durfde het alleen niet.

Mijn lichaam hielp me een handje: mijn oude liesblessure speelde weer op. Ik kon amper meer lopen en fietsen van de pijn. Dit was voor mij het ultieme excuus om rustiger aan te gaan doen. Ik ben het gesprek aan gegaan met mensen op de atletiek om aan te geven dat ik nu echt rustig op wil gaan bouwen om te voorkomen dat ik mijzelf de vernieling in zou helpen. De blessure was net het laatste zetje wat ik nodig had. Ik merk dat het me heel veel rust brengt. Misschien is het niet goed om een excuus nodig te hebben om rustiger aan te doen, maar voor mij werkt het . Nu heb ik in eindelijk de rust om te herstellen en rustig stapje voor stapje op te gaan bouwen. Dat is wat ik nodig heb.

En nu ik eindelijk zit, en de tijd neem voor mijzelf door dingen van mij af te schrijven, merk ik hoe veel behoefte ik hier aan had. Ik kom eindelijk weer een beetje tot rust en alles daalt een beetje in. Ik heb de afgelopen periode niet geleefd, maar ik werd geleefd door mijn agenda. Dat gaat vanaf nu anders zijn. Ik wil me niet meer zo voelen, ik wil leven. Vanaf nu zal ik mijn vaste routine van voor het slapen gaan even alles van mij afschrijven weer op gaan pakken en de 3-goede dingen van de dag ook. Ik heb dit voorheen heel veel gedaan maar ik kon het de afgelopen weken niet opbrengen. 

Gek eigenlijk. Dat wanneer we het druk hebben, we onszelf als eerst op zij zetten. Terwijl wij onszelf juist nodig hebben om al dat werk te kunnen volbrengen. Ik realiseer me nu wel dat ik mijzelf op plek 1 moet gaan zetten en moet blijven houden. Want als ik niet voor mijzelf zorg, doet niemand het. En als ik niet de tijd neem om van dingen te genieten, ga ik daar voor de rest van mijn leven spijt van krijgen. Ik wil het gevoel hebben dat mijn leven betekenis heeft. En als er iets miste de afgelopen weken, was dat het wel.

Met de volle maan en de aankomende nieuwe maanfase is dit het ideale moment om nieuwe intenties te zetten. De mijne zullen zijn om meer tijd voor mijzelf te nemen en weer meer aandacht te hebben voor de kleine dingen die mij een goed gevoel geven. Ik wil meer stilstaan bij de dingen die ik doe, zodat ik ze mijn volle aandacht kan geven. En daar hoort een minder drukke agenda bij, mijn aandacht is niet eindeloos ;).

 Mijn ultieme rust moment na een drukke dag vind ik als ik ga schrijven. Dan doe ik de kaarsjes in mijn kamer aan, brand ik wat wierrook en zet ik een rustig muziekje op de achtergrond aan. Dit is voor mij de ideale setting om de dag in te laten dalen en te verwerken. Ik merk ook dat, door dit te doen, ik ook veel makkelijker in slaap kom.

Mijn drie fijne momenten van vandaag waren:

1. Ik ben aangenomen bij Inzowijs

2. Ik heb mijn vader gebeld en even gesproken, wat ik heel fijn vond

3. Ik heb genoten van het zonnetje tijdens het lopen

Wat is jouw ultieme rust moment na een drukke dag?

Hoe vind jij jouw balans? Ik ben benieuwd, laat het me weten!